Mustafa Kuleli

İzmir’de, Karaburun’dayım bir haftadır. Ege denizinin içinde bir yarımadada, memleketimdeyim…

Bizim burada insanlar çok içer. Biliyorum, bir dolu yer için böyle şehir efsaneleri söylenir. ‘Nüfusa göre en çok içki tüketilen yer’ bazen Edirne olur bazen Keşan, bazen Lüleburgaz, Konya, İzmir ya da Bursa.

Kimisi de memleketi ve hemşerilerinin içkiciliğiyle övünür. Ben onlardan değilim. Ama burada içilir yani. Bir yaşam tarzıdır. Herkes içer. Kimse garipsemez. Hayatın normal akışı budur.

İyi bir şey mi bu? Bilmiyorum. Kötü görünmüyor.

İçkiye karşı çıkan, militanlarına içki yasağı koyan ‘şef’ler de okuyorsa bu yazıyı, varsın kızsınlar bana. Ama her akşam rakı masasında ülke kurtaran solcular da beni müttefik bellemesin sakın ha.

İçkiyi savunmak değil niyetim. İstemeyen içmesin. ‘Benim, hayata bakışımı farklılaştırmak için içkiye ihtiyacım yok’ diyenlere sözüm yok. Ama içkinin modern yaşam tarzının ayrılmaz bir parçası olduğunu da görmek gerek.

Durduk yere yazıyor değilim bunları. Karaburun’a doğru yol alırken radyodan yükselen ‘Benim en iyi dostum içkim sigaram’ sözleri, bana bunları düşündürttü. Ve bir soru düştü aklıma: Tanju Okan bugün yaşasaydı aynı şarkıyı söyleyebilir miydi acaba? Fuar’da çıktığı gazinonun sahnesine yine rakı masasını kurdurup, sahnede rakı içebilir miydi? Magazin dergileri, elinde kadehle fotoğraflarını basar mıydı? Şarkıları radyolarda çalınır, kendisi televizyonlara çıkartılır mıydı?

‘Endişeli modern’ değilim. ‘İzmirli Kemalist’ kafasında olmadığım da aşikar herhalde. Ama son otuz yılda toplumumuzun geçirdiği dönüşüm de bazı açılardan düşündürücü benim için. 70’lerde başrolünde Şener Şen veya Kemal Sunal’ın olduğu komedi filmlerindeki argo sözler bugün ‘bip’lenerek yayınlanıyor mesela.

Türkiye toplumunun muhafazakarlaştığını bilimsel verilerle ortaya koyan akademisyenler, ‘darbeci’ ilan edilip hedef tahtasına konuyor.

Ben de, Tanju Okan işte bu ülkede bugün yaşasa neler olurdu bunu merak ediyorum. Tanju Okan’ları olan bir ülkede yaşamak istiyorum.