Türk televizyonculuk tarihinin tartışmasız en önemli ismi, Mehmet Ali Birand. Hakkında sayfalarca yazılabilir, birçok farklı yönünden bahsedilebilir. Ama beni en çok etkileyen, herhalde kamera önündeki hâli olmuştur. Çünkü Birand haberi okumaz, anlatır. Anlatırken de öyle bir kaptırır ki kendini heyecanlanır, dili dolanır.
Aslında hiç önemli değildir bu gaflar, dil sürçmeleri. Onun tarzı, her kelimeyi doğru telaffuz eden ve tonlayan ama haberi yaşamayan, önüne konulanı okuyan profesyonel spikerlere karşı bir meydan okumadır. Ve izleyici o kışkırtıcı mimiklerden, çalışılmış seslerden, duygusuz duygululuklardansa Birand’ın bol gaflı, bol hatalı ama gerçek hâlini takdir etmiştir…
Varsın birileri onunla dalga geçtiğini düşünsün. Yaptığı ‘hata’lardan sonra en önce Birand kendine gülmüştü. Ve belki de bu yüzden onu hep gülerken hatırlayacağız.
O’nu hep gülümserken hatırlayacağız
Türk televizyonculuk tarihinin tartışmasız en önemli ismi, Mehmet Ali Birand. Hakkında sayfalarca yazılabilir, birçok farklı yönünden bahsedilebilir. Ama beni en çok etkileyen, herhalde kamera önündeki hâli olmuştur. Çünkü Birand haberi okumaz, anlatır. Anlatırken de öyle bir kaptırır ki kendini heyecanlanır, dili dolanır.
Aslında hiç önemli değildir bu gaflar, dil sürçmeleri. Onun tarzı, her kelimeyi doğru telaffuz eden ve tonlayan ama haberi yaşamayan, önüne konulanı okuyan profesyonel spikerlere karşı bir meydan okumadır. Ve izleyici o kışkırtıcı mimiklerden, çalışılmış seslerden, duygusuz duygululuklardansa Birand’ın bol gaflı, bol hatalı ama gerçek hâlini takdir etmiştir…
Varsın birileri onunla dalga geçtiğini düşünsün. Yaptığı ‘hata’lardan sonra en önce Birand kendine gülmüştü. Ve belki de bu yüzden onu hep gülerken hatırlayacağız.
Güle güle hocam…